نامه هشتم
مجمع آدميت
مجمع آدميت يا بقول ميرزا ملكم خان " مدينه شريفه" كه قبلا به موازات فراموشخانه برپا شده بود ، پس از تعطيل فراموشخانه بصورت تنها مركز گرد آمدن فراماسونها( منظور كساني است كه در خارج از كشور با آيين فراماسونري آشنا و در يك لژ منظم يا غير منظم به عضويت انتخاب شده بودند ) و آزاديخواهان درآمد .
اعضاي مجمع آدميت اغلب اعضاي فراموشخانه بودند كه با تجمع خود به نشر افكار نو و مخالفت با خودكامگي واستبداد مي پرداختند .
در مقدمه ي نخستين اعلاميه ي مجمع آدميت كه " كلام" ناميده ميشد و انتشار آن عملي تهورآميز بشمار ميرفته چنين مي خوانيم :
" .... ما بيست و چهار نفر از امناي آدميت به اقتضاي يك ماموريت عظمي در يكي از اقاليم مقدسه ي اسلام جمع شده ، مطالب ذيل را بهر يك از اولاد منتخبه ي ايران مستقيما و محرمانه تبليغ نمائيم ."
و سپس شرح مفصلي از انگيزه و اهداف را بيان داشته بودند .
نامه ها و شبنامه هاي صادره از سوي مجمع آدميت در اعتراض نسبت به حكومت استبداد هر روز فزوني مي يافت تا اينكه اعلاميه ي تاريخي و معروف مجمع آدميت تحت عنوان " عريضه ي امناي تهران به اولياي دولت" انتشار يافت .ا
ين اعلاميه حاوي تقاضاي مجمع آدميت بنمايندگي قاطبه ي اهالي ايران براي تاسيس "مجلس شوراي كبراي ملي " بود و بدون ترديد مقدمه ي دگرگوني اوضاع و صدور فرمان مشروطيت را در سالهاي بعد فراهم آورد .
كسانيكه در انتشار اين اعلاميه دست داشتند همه فراماسون بودند .
از جمله مي توان علاوه بر ميرزا ملكم خان و سيدجمال الدين اسدآبادي كه در راس قرار داشتند ميرزا يوسف خان مستشار الدوله والي آذربايجان - حسينخان اميرنظام - حاجي سياح - ميرزا محمدعلي خان فريد ( فريد الملك منشي سابق سفارت ايران در لندن ) ميرزا فروغي كاتب دربار - سيد ولي - محسن خان معين الملك مشيرالدوله سفير ايران در عثماني را نام برد .
اعضاي مجمع آدميت اغلب اعضاي فراموشخانه بودند كه با تجمع خود به نشر افكار نو و مخالفت با خودكامگي واستبداد مي پرداختند .
در مقدمه ي نخستين اعلاميه ي مجمع آدميت كه " كلام" ناميده ميشد و انتشار آن عملي تهورآميز بشمار ميرفته چنين مي خوانيم :
" .... ما بيست و چهار نفر از امناي آدميت به اقتضاي يك ماموريت عظمي در يكي از اقاليم مقدسه ي اسلام جمع شده ، مطالب ذيل را بهر يك از اولاد منتخبه ي ايران مستقيما و محرمانه تبليغ نمائيم ."
و سپس شرح مفصلي از انگيزه و اهداف را بيان داشته بودند .
نامه ها و شبنامه هاي صادره از سوي مجمع آدميت در اعتراض نسبت به حكومت استبداد هر روز فزوني مي يافت تا اينكه اعلاميه ي تاريخي و معروف مجمع آدميت تحت عنوان " عريضه ي امناي تهران به اولياي دولت" انتشار يافت .ا
ين اعلاميه حاوي تقاضاي مجمع آدميت بنمايندگي قاطبه ي اهالي ايران براي تاسيس "مجلس شوراي كبراي ملي " بود و بدون ترديد مقدمه ي دگرگوني اوضاع و صدور فرمان مشروطيت را در سالهاي بعد فراهم آورد .
كسانيكه در انتشار اين اعلاميه دست داشتند همه فراماسون بودند .
از جمله مي توان علاوه بر ميرزا ملكم خان و سيدجمال الدين اسدآبادي كه در راس قرار داشتند ميرزا يوسف خان مستشار الدوله والي آذربايجان - حسينخان اميرنظام - حاجي سياح - ميرزا محمدعلي خان فريد ( فريد الملك منشي سابق سفارت ايران در لندن ) ميرزا فروغي كاتب دربار - سيد ولي - محسن خان معين الملك مشيرالدوله سفير ايران در عثماني را نام برد .
*
اعلاميه
عريضه ي امناي تهران به اولياي دولت
اي اولياي دولت:
اين اوضاعي كه در ايران برپا كرده ايد زندگي اين ملت را محال ساخته است .
بايد اين اوضاع را تغيير داد .
ما به اشخاص شما هيچ عداوتي نداريم .
حرف ما فقط بر سر چهار مطلب است :
اولا: مي خواهيم امنيت مالي و جاني داشته باشيم .
ثانيا : مي خواهيم اسبابي فراهم بياوريم كه عنان امور دولت در دست افاضل ملت باشد .
ثالثا : مي خواهيم همانطور كه در عموم دول معمول است ماليات ما صرف حفظ حقوق ملت و اسباب آبادي ملك بشود .
رابعا : مي خواهيم در ايران يك مجلس شوراي كبراي ملي ترتيب بدهيم كه در آن مجلس اعاظم علما و مشاهير عقلاي ملك حقوق دولت و ملت را موافق اصول شريعت خدا مستقلا معين و حفظ حدود مقرره را دائما مراقبت نمايند .
ما يعني عموم آدميان ايران اين چهار اصل را چهار ركن زندگي ايران مي دانيم و از شما كه امروز اولياي دولت ما واقع شده ايد مستدعي هستيم كه اين چهار شرط حيات ما را تا زود است در اين ملك مجري داريد .
اگر شما از اجراي اين مطالب حقه عاجز هستيد ما به جنابان شما اطلاع مي دهيم كه اتفاق جماعت ما از براي اصلاح كل امور ما كاملا كافيست ....
و روزنامه قانون به بحث در اين موارد پرداخت .
در نتيجه ناصرالدين شاه دستور داد دوازده نفر از سران موثر مجمع آدميت را توقيف كرده آنها را به خانه كامران ميرزا نايب السلطنه برده حبس كنند .
چندي بعد انتشار روزنامه قانون نيز متوقف شد و مجمع آدميت تعطيل گرديد .
اين اوضاعي كه در ايران برپا كرده ايد زندگي اين ملت را محال ساخته است .
بايد اين اوضاع را تغيير داد .
ما به اشخاص شما هيچ عداوتي نداريم .
حرف ما فقط بر سر چهار مطلب است :
اولا: مي خواهيم امنيت مالي و جاني داشته باشيم .
ثانيا : مي خواهيم اسبابي فراهم بياوريم كه عنان امور دولت در دست افاضل ملت باشد .
ثالثا : مي خواهيم همانطور كه در عموم دول معمول است ماليات ما صرف حفظ حقوق ملت و اسباب آبادي ملك بشود .
رابعا : مي خواهيم در ايران يك مجلس شوراي كبراي ملي ترتيب بدهيم كه در آن مجلس اعاظم علما و مشاهير عقلاي ملك حقوق دولت و ملت را موافق اصول شريعت خدا مستقلا معين و حفظ حدود مقرره را دائما مراقبت نمايند .
ما يعني عموم آدميان ايران اين چهار اصل را چهار ركن زندگي ايران مي دانيم و از شما كه امروز اولياي دولت ما واقع شده ايد مستدعي هستيم كه اين چهار شرط حيات ما را تا زود است در اين ملك مجري داريد .
اگر شما از اجراي اين مطالب حقه عاجز هستيد ما به جنابان شما اطلاع مي دهيم كه اتفاق جماعت ما از براي اصلاح كل امور ما كاملا كافيست ....
و روزنامه قانون به بحث در اين موارد پرداخت .
در نتيجه ناصرالدين شاه دستور داد دوازده نفر از سران موثر مجمع آدميت را توقيف كرده آنها را به خانه كامران ميرزا نايب السلطنه برده حبس كنند .
چندي بعد انتشار روزنامه قانون نيز متوقف شد و مجمع آدميت تعطيل گرديد .
شب خوش: استاد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر